Het is zover …onze eerste repetitie in de Hal!

Op zondagmorgen 15 maart, om 8.45 uur zit ik op mijn brommertje richting Indiëterrein. 

In mijn rugzak een doos met rood-wit afzetlint, een zak krentenbollen, twee flesjes water en een dikke vette 'Romeo & Julia?'-map. Vandaag gaat het gebeuren: de eerste repetitie met z’n allen in de Hal. Op het programma staat het zetten van twee massascènes en het zetten van het gemaskerde bal. Ik heb er zin in! 

Om ervoor te zorgen dat alle betrokkenen een beeld krijgen van hoe het er eind mei in de hal uit gaat zien, gaan de jongens en de meiden van de bouw met pallets en afzetlint aan de slag.

This is what it feels like!

In een mum van tijd kan een ieder in grote lijnen zien waar de tribunes komen te staan, waar het Autokerkhof zal verrijzen en waar het Kokerbos gaat groeien.

Het is koud in de Hal. We starten met de massascène op muziek van Armin van Buren.

Lijnen lopen

Van alle kanten komt het ensemble op. 

De Hal vult zich met swingende mensen en de kou is gauw vergeten. 
Prachtig om te zien hoe de lijnen die we op papier hebben gezet de Hal doorkruisen. Perfect is het niet, we krijgen echter wel een goed beeld van hoe de ruimte door onze mensen in bezit genomen gaat worden. De sloopauto’s worden flink gebruikt, of misbruikt, door solisten en danseressen; de daken zijn nu al aan versteviging toe!

Hoog en droog 

Opvallend is een zwetende fotograaf die net zo hard aan het werk is als het ensemble.

Op deze pagina zie je een aantal resultaten van Jos Galgenbeld die overal bij is en veel mooie momenten van deze repetitie weet vast te leggen. Mooi om te zien dat Jos al net zo’n vakidioot is als de rest van het volk in de Hal. Want wees eerlijk, het is zondagmorgen!

Na Armin komt het Dies Irae aan bod. Twee groepen die dreigend zingend op elkaar inlopen vanuit de uiteinden van de hal. Een nu al indrukwekkende scene die mij het eerste kippenvelmoment van de dag bezorgt.

Gaandeweg de dag, maar vooral door deze scène, bekruipt mij steeds meer het gevoel dat ik onderdeel ben van iets dat heel bijzonder is. Dat gevoel wordt sterker door het prachtig uitgevoerde Bell Chorus van onze operettevrienden aan het eind van de middag, het wordt alleen maar beter!

Op weg naar succes!!! 

En dan is het 17.00 uur. De auto’s zijn weg, de pallets liggen aan de zijkant, de kokers zijn opgeruimd, het lint is opgerold en het is doodstil. Dit is mijn tweede kippenvelmoment van de dag. Ik pak mijn brommertje en scheur een rondje door de hal voordat ik de lichten uit doe.

Wat was het een mooie dag!